Abdul is 9 jaar en hij zit in groep 5/6 van het speciaal onderwijs. Bert is vrijwilliger en hij doet vanuit bibliotheek Waterland mee met de pilot van de DoorleesExpress - het nieuwe "grote broertje" van de VoorleesExpress gericht op kinderen tussen de 8 en 12 jaar.
We zijn bij Abdul thuis om te horen hoe het is gegaan. We vallen met onze neus in het Suikerfeest. Er is familie speciaal uit Duitsland overgekomen dus de huiskamer is vol en gezellig. “Lezen vond ik stom", begint Abdul het gesprek. “Gamen vind ik wel leuk. Maar om te gamen moet je ook wel lezen. Als ik met mijn vriendjes Roblox speel op de computer, dan lezen wij elkaars berichten."
"Toen Bert net kwam had hij een boek bij zich om voor te lezen. Als ik na een paar pagina’s zei dat ik het niet mooi vond, begon hij aan een ander boek en nog een en nog een en toen kwam hij met Raveleijn. Dat vond ik mooi! Als hij kwam vroeg hij altijd of ik nog wist hoe het verhaal ging. Iedereen was verbaasd dat ik het zo goed kon navertellen. Ik ben soms slimmer dan je denkt. Ik doe niet alleen maar domme gamespelletjes. Raveleijn gaat over een tweeling en een hond die naar het platteland verhuizen en…” Abdul begint gedreven het verhaal van Raveleijn na te vertellen en Bert vult hem zachtjes en aanmoedigend af en toe aan. Het wordt een spontane boekbespreking waar maar met moeite een einde aan komt.
En nu? Abdul vindt het jammer dat het stopt. Hij had ervoor gezorgd dat het laatste boek dat Bert zou voorlezen extra dik zou zijn zodat het nog lang zou duren voordat ze klaar waren.
Bert gaat gelukkig door naar een volgend gezin die alweer staan aangemeld voor de DoorleesExpress. De moeder van Abdul zit stralend te luisteren bij het gesprek. We vragen haar naar haar toekomstplannen. Zij volgt een interne opleiding bij de kinderopvang waar ze als vrijwilliger begon. Ze werkt er nu twee dagen per week, en één dag leert ze extra Nederlands. Over een paar maanden moet ze examen doen. Zij heeft Bert en zijn gezin uitgenodigd om een keer te komen eten als echte afsluiting en om te bedanken.
Foto en tekst: Peter Hardewijn
